به گزارش آفتاب صبح، برخی کارشناسان حوزه هنر معتقدند که کارشناسان واقعی در حراج‌ها و ارزیابی اشیا موزه‌ها نیستند. یک دورهمی از پیش تعیین شده است نتیجه‌اش می‌شود حاشیه حراج‌های مختلف.
یک کارشناس آثار هنری که نخواست نامش فاش شود در این باره به صبح آفتاب گفت: مثلا در حال حاضر پژوهشکده هنرهای سنتی می‌خواهد اشیا انبارهای خود را به سه دسته موزه‌ای( درجه یک)، نمایشگاهی (درجه دو) و فروشگاهی (درجه سه) دسته‌بندی و اشیا را تعیین تکلیف کند. نفس کار خیلی خوب است اما آیا برای این کار از کارشناسان تخصصی هر شاخه از هنرهای سنتی جداگانه برای تعیین تکلیف آن شاخه دعوت می‌کنند؟ یا یک جمع بخصوصی هم در مورد سفال، هم هنرهای دوخت هم نقاشی هم خط هم سازها و... نظر می‌دهند نامش را هم می‌گذارند نظر کارشناسی!
او افزود:چند سال پیش در یکی از حراج‌ها یک تابلو خط میرعماد را ۶۰۰ میلیون تومان قیمت گذاشتند در حالی که همان زمان خط میرعماد را با ۵۰-۶۰میلیون تومان می‌توانستند خریداری کنند!
این کارشناس آثار هنری تصریح کرد:من خیلی هم خوشحال می‌شوم که اقتصاد هنر رونق پیدا کند چه نقاشی‌های قدیمی چه معاصر و دیگر این تابلوها سر از قطر و اروپا در نیاورد و وارد این بازی نشود که در حراج‌های خارجی یک روز قیمت هنر اسلامی را بالا ببرند و یک روز پایین بیاورند. اما همه چیز باید شفاف باشد و از کارشناسان واقعی نظرخواهی شود و اموال توسط آنها اصالت‌سنجی شود و پشتوانه آن هم قانون و دستگاه قضائی و بیمه باشد.
او گفت:این تاکیدات و پرهیزها در خصوص اموال تاریخی- فرهنگی باید چند برابر باشد. شوخی نیست! فروش جعلیات با قیمت‌های کذایی با آبروی فرهنگی ایران در سراسر جهان بازی می‌کند. اعتبار فرهنگی- تاریخی ایران در محافل بین‌المللی مورد تردید قرار می‌گیرد.
این کارشناس آثار هنری توضیح داد:شما وقتی یک شی را در حراج‌های خارجی می‌خرید یک سرتیفیکیت {(Certificate) گواهی نامه و به نوعی سند رسمی} می‌دهند و هر مشکلی پیش بیاید آنها مسئولش هستند و باید جوابگو باشند چون کارشناس واقعی آن را تأیید می‌کند.در ایران اینگونه نیست. به من نوعی وچند نفر دیگر زنگ می‌زنند شما بیایید نظر بدهید حواستان هم به این دوست ما باشد،جبران زحمت می‌کنیم! و متأسفانه به یک‌باره آن اتفاقاتی می‌افتد که نباید بیفتد.
او گفت:ما ایرانی‌ها در همه کارها در خلافش استادیم. همین الان یک نفر را می‌شناسم، زنده است تابلو می‌کشد و در حراج‌های مطرح دنیا به نام نقاشان مشهور قدیمی ایران که به رحمت خدا رفته‌اند، می‌فروشد! در کتاب ۱۲ جلدی دیوید خلیلی(ناصر داود خلیلی مجموعه‌دار سرشناس یهودی ایرانی تبار ساکن انگلیس) با نام « هنر اسلامی» چند اثر هست که نوشته متعلق به عصر تیموری، اصلا تیموری نیست، آدمی که آن را خلق کرده هنوز زنده است!؟
به گزارش صبح آفتاب اما در خصوص همین جاعلان بسیار هنرمند یک پرسش جدی از مسئولان هنری- فرهنگی کشور این است چرا بستر فعالیت آنها فراهم نیست که کارشان به خلاف می‌کشد؟ چرا نباید متولیان دولتی آثار هنری یک هنرمند را بخرند تا بتواند گذران زندگی کند و مجبور نباشد پای اثرش امضا نزند و در حراجی‌ها به عنوان اثر مشکوک به دوره قاجار و... به فروش برسد. این‌ها میخ به دست گرفتند و چشم فرهنگ را کور می‌کنند اما در عین حال چاره‌ای هم ندارند چون کسی به فکر آنها نیست.
او توضیح داد: آثار زیادی از درویش عبدالمجید مهرانی طالقانی (۱۱۵۰ه.ق طالقان - ۱۱۸۵ه.ق اصفهان) خوشنویس، شاعر و عارف شهیر ایرانی در موزه‌های دنیا دیده‌ام.می‌دانید که ایشان بزرگ‌ترین خوشنویس خط شکسته‌نستعلیق بود. از نظر من قاطعانه ۷۰ درصد آثاری که به نام درویش عبدالمجید در موزه‌ها و حراج‌های دنیا وجود دارد جعلی است.
این‌کارشناس آثار هنری تصریح کرد: درویش عبدالمجید هنرمندی است که ۳۵ سال بیشتر عمر نکرد. اصلا فرض که در ۵ سالگی استاد درجه یک خطاطی شد. چطور در تمام دنیا از موزه آرمیتاژ و رضا عباسی و کاخ گلستان و... و هر مجموعه‌داری که به خط علاقه دارد دست کم یک اثر از او هست.شاید بتوانی به عنوان هنرمند هزار قطعه نه ده هزار تا ۱۰۰ هزار قطعه بنویسی اما دیگر کتاب گلستان و شاهنامه نوشتن و ... محال است. نهایت ده کتاب را نوشته باشد. هر جا می‌روید می‌گویند یک کتاب حافظ یا سعدی یا شاهنامه به خط درویش هست یک کتاب بهمان به خط درویش هست! مگر این که شاگردانی داشته که به شیوه او می‌نوشتند و به نام او جعل کرده باشند البته اگر جاعلانش متعلق به عصر حاضر نباشند!
او در پایان گفت: داستان خواجه «محمود اسحاق شهابی» را شنیده‌اید. از شاگردان میرعلی هروی خوشنویس مشهور است. خط‌های قابل محمود شهابی را در مسجد مدرسه سپهسالار حتما ببینید. بسیار زیباست.