آفتاب صبح: مصطفی داننده در عصر ایران نوشت، نوبخت که از سخنگویی دولت کنار کشید و اینبار آقای رییس دفتر (واعظی) آن را تکذیب نکرد، نگاه‌ها به سمت جهانگیری چرخید که معاون اول دولت، سخنگوی دولت هم شود.
این زمزمه با واکنش برخی اصلاح‌طلبان روبرو شد. آنها موافق این حضور نیستند. می‌گویند باید جهانگیری را حفظ کنیم؛ حفظ کنیم تا بتوانیم از آقای معاون اول به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری 1400 استفاده کنیم.
سوالی که در این میان و بعد از خواندن این تحلیل به ذهن می‌رسد این است که جهانگیری را از چه حفظ کنیم؟
مگر می‌شود عملکرد دولت روحانی را بدون جهانگیری قضاوت کرد؟ قطعا اسحاق جهانگیری در تصمیمات دولت یازدهم و دوازدهم نقش داشته و اگر نداشته، چرا تا امروز در جایگاه معاون اولی مانده است؟
جهانگیری را حفظ کنیم که چه بشود؟
به نظر می‌رسد بعضی اصلاح طلبان با دیدن شرایط کشور و مشکلاتی که برای دولت روحانی پیش آمده است، می‌خواهند کم کمک راه خود را از روحانی جدا کنند و به گونه‌ای وانمود کنند که گویی نه خانی آمده است نه خانه رفته است.
نه، این یک اشتباه استراتژیک است. نام روحانی و اصلاح‌طلبان به هم گره خورده است. نمی‌شود آن روز که برجام به دست آمد و خوش، خوشان روحانی بود، با او باشیم و حالا که آسمان دولت دوازدهم ابری است؛ به دنبال زندگی خودمان برویم.
اتفاقا نگارنده این سطور بر این باور است که اصلاح‌طلبان باید تمام سرمایه علمی و عملی خود را به صحنه بیاورند تا روحانی بتواند از این گردنه خطرناک عبور کند. اگر اتوبوس روحانی به دره سقوط کند، اصلاح طلبان نمی‌توانند امیدوار باشند که می‌توانند از این اتوبوس به راحتی پیاده شوند.
جریان اصلاحات همانطور که در سال 92 و 96 در حمایت از روحانی به صحنه آمد، امروز هم باید به صحنه بیاید و به روحانی کمک کند. آنها با توجه به بنیه علمی و سابقه عملی که در اداره موفق کشور به ویژه در دوران اصلاحات دارند می‌توانند به جای مسیر سنگلاخ فعلی، مسیر همواری را جایگزین کنند.
نمی‌توان تصور کرد که روحانی در ادامه مسیر ناکام باشد و رای دهندگان به روحانی در سال 96 در انتخابات ریاست جمهوری آینده به جهانگیری رای بدهند. نه اینکه آنها اصول‌گرایان را انتخابات می‌کنند؛ نه، آنها در انتخابات شرکت نمی‌کنند. این یعنی به قدرت رسیدن فردی از جریان مخالف اصلاحات و اعتدال.
کوه در مسیر « اصلاحات – اعتدال» ریزش کرده است و نمی‌شود انتظار داشت با یک بولدوزر این مسیر باز شود. حالا زمان مناسبی برای تنها گذاشتن دولت نیست. دولتی که امروز بیش از هر زمان دیگری به کمک و همفکری احتیاج دارد.
قطعا روحانی تنها نمی‌تواند این کشتی طوفان زده را به ساحل آرامش برساند.