ماکسیم سوچکف تحلیل گر روسی در مطلبی تحت عنوان «آیا بازیگران عمده در سوریه در حال تغییر استراتژی هستند؟» در پایگاه تحلیلی «المانیتور»، مدعی شد که آمریکا و روسیه در حال تغییر استراتژی میدانی در سوریه هستند.
به گزارش آفتاب صبح و به نقل از تابناک، در این مطلب با اشاره به مخالفت های داخلی در مسکو و واشنگتن در قبال سیاست های این دو کشور در سوریه آمده است:
چند روز پیش نامه ای از سوی 51 دیپلمات آمریکایی در انتقاد از سیاست های باراک اوباما در سوریه نوشته و منتشر شد که به نظر می رسد با رویکرد روسیه در سوریه در تضاد بوده است. اخیراً نشانه هایی از نارضایتی در پایتخت های دو کشور در مورد سیاست هایشان در سوریه قابل مشاهده است.
به همین جهت، جان کری وزیر خارجه آمریکا چندی پیش گفته بود روسیه باید درک کند که صبر ما بی‌نهایت نیست و در حقیقت صبر درباره اینکه آیا بشار اسد پاسخگوی اقداماتش خواهد بود یا خیر بسیار محدود است. این گفته کری با واکنش شدید روسیه مواجه شد.
سرگئی لاوروف همتای روسی از جان کری خواست صبر و بردباری پیشه کند به ویژه از آنجایی که دولت اوباما بارها اعلام کرده «سیاست صبر استراتژيک» را در سوریه دنبال خواهد کرد. با این حال، کاملا مشخص بود که مقامات نظامی روسیه واکنش شدیدتری نشان دهند.
والری گراسیموف، رئیس ستاد کل ارتش روسیه نیز در پاسخ گفت: «اگر صبر کسی در سوریه به پایان رسیده صبر ما است و نه ایالات متحده».
گراسیموف گفت: «ما به تعهدات و توافق‌های خود برای تضمین آتش بس و آشتی ملی در سوریه به صورت کامل عمل می‌کنیم. طی 3 ماه در حال ارسال اطلاعاتی در خصوص مواضع داعش و جبهه النصره برای آمریکایی ها هستیم، ولی در مقابل شرکای ما در آمریکا تا این لحظه نتوانسته‌اند معارضین را از گرگهای وابسته به گروه های تروریستی تشخیص دهند؛ درنتیجه این امر تروریستها در سوریه دوباره قدرت گرفته، و اوضاع دوباره بحرانی می‌شود».
در حقیقت، این اظهارات منعکس کننده یک ناامیدی گسترده در مسکو است. رسانه ها و مفسران اصلی روسی هنوز نیز در درجه اول بر روی جنگ در رقه تمرکز کرده اند، اما صاحب نظران آگاه تر و تصمیم گیرندگان به طور ضمنی نگران اند که حوادث سوریه آنطوری پیش نرود که مسکو ترسیم کرده بود. تا حد زیادی همه بازیگران در سوریه دشمن داعش محسوب می شوند که سعی در نابودی آن دارند؛ اما تا آنجایی که به حضور آمریکا مربوط می شود، برخی تحلیلگران روسی این وضعیت را با حرکت به سمت برلین (اشاره به ورود فاتحانه روس ها به برلین در جنگ جهانی دوم) مقایسه می کنند؛ به این معنی که روسیه و آمریکا در تلاش هستند با شکست داعش خود کنترل رقه را به عنوان فاتح در اختیار بگیرند.
با این حال، از همان ابتدا کارشناسان نظامی روسیه علی رغم پیشروی نیروهای ارتش سوریه به سمت «الطبقه» رقه و اختصاص حملات بیشتر، در تردید بودند که رقه هدف واقعی اسد بوده باشد. روشن است که این طرح تاکنون نتیجه خوبی نداشته است؛ داعش دوباره مناطقی را از نیروهای ارتش سوریه پس گرفته است و نیروهای معارض نیز کنترل خود را مناطق تحت تصرف به خوبی حفظ کرده است. همه این ها باعث شده که آینده اسد و نیروهایش نامشخص تر باشد و عدم اطمینان مسکو نیز در مقابل اینکه چه سیاستی باید در مقابل واشنگتن اتخاذ کند نیز در حال رشد است.
هنگامی که منابع خبری در 14 ژوئن گزارش دادند که ایالات متحده در اواخر ماه مه واسطه جلسه ای میان مقامات ترکیه و نمایندگان حزب کارگران کردستان(پ.ک.ک) در پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه بود، گزارشگران روسی نتایج آن را همراه با موفقیت تفسیر کردند. مطابق گزارش ها، در این جلسه مصالحه ای انجام شد که براساس آن دولت ترکیه به نیروهای دموکراتیک سوریه اجازه خواهد داد کنترل مناطق شمالی سوریه در غرب فرات را در دست داشته باشد، در مقابل نیروهای پ.ک.ک از مناطق کردنشین جنوب ترکیه عقب نشینی خواهند کرد.
این توافق احتمالاً یک دستاورد تاکتیکی برای جبهه النصره خواهد بود و از هم اکنون نیز می تواند تمرکز بیشتری برای مبارزه با نیروهای ارتش سوریه داشته باشد.
به طور مشابه، مسکو تهاجم کردها به «منبج» با حمایت نیروهای ویژه ناتو را به عنوان تلاشی از سوی ائتلاف به رهبری آمریکا برای به دست گرفتن کنترل «جرابلس»(مسیر ترانزیتی کلیدی که نیروهای معارض کمک های خود از ترکیه را از آنجا دریافت می کنند) تلقی می کند. از منظر کارشناسان نظامی روسیه، ایالات متحده در صدد کمک به نیروهای تحت هدایت خود برای به دست گرفتن شهر مرزی «اعزاز» و در نهایت گرفتن شهر «عفرین» با کمک نیروهای ارتش آزاد و دیگر گروه های معارض است.
افتادن این مناطق در کنترل و تصرف نیروهای تحت حمایت آمریکا برای روس ها قطعا خوشایند نخواهد بود. در این معادله، کنترل حلب و ادلب یک فاکتور مهم و حیاتی برای تقویت دمشق در سطح داخلی و بین المللی در میز مذاکرات خواهد بود.
بنابراین مسکو به ناچار تلاش دارد یک طرح متقابل در برابر طرح آمریکایی ها عملیاتی کند. سفر اخیر وزیر دفاع روسیه به سوریه و ایران را نیز باید به عنوان بخشی از این تلاش ها تلقی کرد. مسکو می خواهد با تلاش های هماهنگ با متحدان خود، به سیاست های خود اثر بیشتری ببخشد و در همین زمان، نفوذ خودش در درون نیروهای معارضی که ممکن است بخشی از فرایند انتقال قدرت در سوریه باشند را حفظ کند.
در همین زمان، برخورد بین جت های آمریکایی و روسی بیش از هر زمان دیگری ممکن است محتمل باشد. هواپیماهای روسی مواضع و زیرساخت های نیروهای معارضی که آمریکا از آن ها حمایت می کند را هدف قرار می دهد، در حالی که خلبانان آمریکایی سعی می کنند از این حملات روس ها با هشدار در مورد یک «رویارویی نزدیک هوایی» جلوگیری کنند.
نگرانی مسکو در موفقیت استراتژی جدید آمریکایی ها در تضاد با انتقادها از دولت اوباما در واشنگتن است. اما نگرانی ها و تضادها در هر دو پایتخت انعکاسی از این مسئله است که طرفین تصور می کنند سیاست شان در سوریه به خوبی کار نمی کند.