یک ایران پشتیبان کرمانشاهیان

بهزاد خالوندی

در سومین روز از زلزله کرمانشاه، جاده های منتهی به سرپل ذهاب و ثلاث باباجانی مملو از ماشین ها و کامیون های مردمی است؛ با شماره پلاک هایی از استان های سراسر ایران. سرنشینان خودروها را رده های سنی گوناگونی تشکیل می دهند؛ هرچند اغلب آن ها جوان هستند ولی در میان آن ها چهره های سالخورده تر و سپیدموی نیز پرشمارند. هر کدام بسته به توان خویش به کمک هموطنان آسیب دیده شان آمده اند. روی باربندها و فضای داخلی ماشین های سواری انواع کمک ها مانند پتو، مواد خوراکی و آب معدنی دیده می شوند. برخی هم هوشمندانه تر عمل کرده و وسایلی مانند پوشک بچه و دیگر وسایل بهداشتی را با خود آورده اند.
در واقع کرمانشاه تبدیل به یک کریدور بزرگ تدارکاتی برای کمک هموطنان به زلزله زدگان شده است.
در طول مسیر و به ویژه در پاتاق چشم ها بی اختیار به حاشیه های جاده ها دوخته می شود. خبری از هجوم افراد به ماشین های کمک رسان نیست و امنیت و آرامش کامل برقرار است. نیروهای انتظامی و نظامی مسیر را با اقتدار پوشش داده اند. گروه های مردم نهاد مشغول گردآوری آشغال های کنار جاده هستند و در گوشه ای دیگر وسایل راه سازی مشغول انتقال باقی مانده صخره های فروریخته در مسیر هستند.
تلفن موبایل هم مدام زنگ می زند و آن سوی خط مدام از امنیت مسیر می پرسند. مخاطبان از اینکه منطقه در آرامش است بسیار خوشحالند.
در ورودی سرپل ذهاب چادرها برپا شده اند و مردم زلزله زده داخل آنها  نشسته اند. وسایل پتو و آب در کنار چادرها دیده می شود. برخی از آن ها کنار جاده ایستاده اند و با خوشحالی ورود کامیون های و ماشین های کمک رسان را نظاره می کنند. گروه نه چندان پرشماری از مردم برای پیگیری مشکلات شان در ورودی یک ورزشگاه که مدیران دولتی در آن حضور یافته اند؛ تجمع کرده اند.
خبرنگارانی که روزهای قبل نیز به منطقه آمده اند با دیدن اوضاع می گویند سرپل ذهاب از آن حالت بحرانی روزهای قبل به یک آرامش نسبی رسیده است.
این امنیت و آرامش بستری برای امدادرسانی و کمک بهتر فراهم کرده و امیدواری ها را برای دیدن روزهای بهتر افزایش داده است. مردم زلزله ای که همه هستی شان را از دست داده اند با وجود همه کاستی ها و داشتن یک اضطراب دایمی، همچنان دلگرم به این هستند که یک  ملت بزرگ به نام ایران پشتیبان آن هاست.