حسین ابوالفتحی- تحریریه آفتاب صبح: اسماعیل زارعی کوشا استاندار کردستان اخیرا در نشستی با موضوع ستاد اربعین حسینی گفته است: «مرزهای مربوط به ایلام، کرمانشاه و خوزستان بیش از 15 سال است که مسیر تردد زائرین اربعین هستند و زیرساختها در آنها کاملا تأمین شده و مسئله جدی زیرساختی ندارند. امروز مسئله مهم در این استانها در سفرهای اربعین، تأمین برخی امکانات مانند موکب و غیره است و دغدغهای در مسائل زیرساختی ندارند، این در حالی است که ما در مرز باشماق در موضوع زیرساختها مشکل داریم زیرساختهای کردستان به شدت ضعف دارند و با فقر زیرساختی روبهرو هستیم. ایجاد زیرساختهای لازم در کردستان نیاز به عزم ملی دارد و با اعتبارات استانی محقق نمیشود، اما متأسفانه برخی وزارتخانهها و سازمانها مصوبات را عملیاتی نکرده و حتی به نصف کاهش دادهاند. 210 میلیارد تومان برای اجرای پروژههای راهداری مصوب شده بود که باعث تأسف است که از مرکز اعلام کردهاند ادارهکل راهداری استان حق هزینه و تعریف بیش از 110 میلیارد تومان ندارد.»
شنیدن و خواندن این جملات از زبان یک استاندار نه تنها عجیب است که دل خواننده را هم به درد میآورد که چرا باید استانی به زیبایی و عظمت کردستان با آن مردان و زنان شریف و عزیز چنین حال و روزی داشته باشد. استانی که در یک ساختار درست تنها و تنها جاذبههای گردشگریاش کافی است تا خرج خودش و چند استان همجوارش را تأمین کند.
اما اگر از حجم ناراحتی چنین اعتراف تلخی از زبان استاندار کردستان بگذریم با علم به اینکه 3 استان یاد شده از زبان ایشان سابقه طولانیتری در تردد زائرین اربعین دارند و طبیعی است پیشرفتهای بیشتری در حوزه زیرساختی داشته باشند، ذکر چند نکته ضروری است.
نخست از ایشان باید سؤال کرد که شرایط امروز استان کردستان در موضوعات زیرساختی محصول عملکرد چه کسانی است و چرا شما بعد از گذشت سالها از انقلاب و بعد از آن جنگ تحمیلی باید چنین اعتراف تلخی را بر زبان بیاورید؟ چطور کرمانشاه و ایلام که در همسایگی استان شما هستند و تبعات سالهای جنگ تحمیلی هم اگر برای آنها بیشتر از استان کردستان نبوده باشد، کمتر هم نبوده، امروز باید مایه آه و افسوس باشد. آقای استاندار! بیشک انگشت اتهام به سمت شما و بیشتر از شما به سمت استانداران پیش از شماست که جمیعا وظایفتان را در قبال این مردم و این استان مستعد به خوبی انجام ندادهاید و در همه این سالها چشمتان به بودجههای از پیش تعریف شده پایتخت بوده است.
در بخش دیگری از سخنانتان گفتهاید وزارت راه از بودجه 210میلیارد تومانی استان کردستان به طور خودسرانه نصفش را کسر و تنها 110 میلیارد تومان تخصیص داده است. آقای استاندار! این عذر بدتر از گناه است که به زبان میآورید. شما میدانید که نظام بودجهریزی کشور از گذشته دور دارای ضعف و مشکلات ساختاری بسیاری است و یقین بدانید که نه تنها وزارت راه و شهرسازی که هر وزارتخانه دیگری هم اگر امکانش را داشته باشد در برخی ردیفها همه بودجه استانها را کسر و حتی حذف میکند. چراکه هر وزارتخانهای در جای خود به حدی دارای چالههای بودجهای است که نخواهد یک ریال از سیستمش خارج شود. البته تجربه نشان داده بودجه همیشه برای استانهایی فراهم است که استاندار و مدیران پیگیر و جسور دارند و هر هفته در پایتخت برای اخذ آن در وزارتخانهها میجنگند! لذا علت جسارت وزارتخانهها در کسر بودجه استان کردستان را در عملکرد خود و مدیرانتان جستوجو کنید!
مسئله دیگر بهرهگیری از توان بخش خصوصی در توسعه استانهاست. آقای استاندار! شما باید واضح و روشن بیان کنید که نقش بخش خصوصی در توسعه زیرساختهای استان کردستان را چگونه تعریف کردهاید و برای استفاده از سرمایه این بخش مهم چه تدبیر و برنامهای دارید. اینکه برخی هنوز تصور میکنند، استاندار در استانها یک جایگاه و منصب سیاسی است و صرفا باید امور سیاسی مثل انتخابات و ... را رتق و فتق کند بزرگترین اشتباه است. اتفاقا امروز کشور بیش از استانداران سیاسی به استانداران اقتصادی نیاز دارد. استانداری که به میدان اقتصاد بیاید و اولا با رایزنی و تلاش شبانهروزی گره از پای فعالان بخش تولید و اقتصاد باز کند و بعد هم تلاش کند از سرمایه بخش خصوصی برای استان خود ارزشآفرینی کند. کاش در گفتههایتان میشنیدیم که از آغاز دولت سیزدهم فلان میزان از زیرساختهای استان کردستان را به بخش خصوصی واگذار کردهایم تا توسعه دهند. البته برای این کار هیچوقت دیر نیست.
آقای استاندار، اینکه امروز شما از توسعه زیرساختهای ایلام و کرمانشاه سخن بگویید و آنها را کامل بدانید و اینکه بیان کنید توسعه زیرساختهای کردستان نیازمند یک عزم ملی است، به این معناست که توسعه و تکمیل زیرساختهای استان کردستان هم مثل این دو استان مرزی امکانپذیر است، اما نکتهای که باید به آن دقت کنید این است که شرایط مقدماتی این عزم ملی را جنابعالی در جایگاه نفر اول اجرایی استان کردستان با پیگیریها و تلاشهایتان باید فراهم کنید نه فردی خارج از استان. یقین بدانید با نشستن و چشم دوختن به بودجههای قطره چکانی مرکز حاصلی جز تداوم شرایط سالهای گذشته به دست نخواهد آمد و فردای خداحافظیتان از استانداری چیزی جز افسوس برایتان نمیماند.