به گزارش افتاب صبح و به نقل از عصر ایران، میوه های قاچاق بار دیگر وارد بازار شده اند؛ این بار در فصل برداشت بسیاری از محصولات کشاورزی در ایران: از گیلاس و انگور و لیمو و زردآلو گرفته تا گلابی و سیب و انار و ...! وزیر کشاورزی هم واکنش نشان داده و دستور تشکیل "ستاد پایش قاچاق محصولات کشاورزی" را صادر کرده است که البته تا ستاد تشکیل بشود، موضوع را بررسی کند، تصمیم بگیرد، تصمیماتش را برای اجرا ابلاغ کند و مصوبات ابلاغی اجرا شوند، قاچاقچیان کار خود را کرده و با به خاک سیاه نشاندن کشاورزان ایرانی بار خود را بسته اند تا موج بعدی قاچاق را شکل دهند!
چندی پیش مقام معظم رهبری از قاچق میوه به کشور صریحاً انتقاد کردند و بعد از آن، عملیات جمع آوری و معدوم سازی میوه های قاچاق آغاز شد ولی گویا مسؤولان پنداشته اند با یک سری اقدامات نمایشی، مشکل را حل کرده اند!
اما موضوع قاچاق میوه، بسیار جدی تر از این حرف هاست ؛ آنقدر پیچیده که حتی بعد از تصریحات رهبر انقلاب نیز شاهدیم قاچاقچیان با خیال آسوده به اقدامات خود ادامه می دهند. حال باید پرسید که اینان کیستند که فقط چند ماه بعد از تأکید جدی رهبری مبنی بر ممانعت از ورود این میوه ها، به کار خود ادامه می دهند؟
نکته دیگر این است که حجم میوه های قاچاق به حدی بالاست که نمی توان باور داشت چند قاچاقچی خرده پا، مخفیانه و از کوه و بیابان این میوه ها را وارد کرده اند. آوردن هزاران تن میوه از چین و مصر و برزیل و اقصی نقاط دیگر جهان و رد کردن کانتینری شان از مرزهای ایران حتماً و حتماً نیازمند عملیات گروهی و سازماندهی تشکیلاتی است. مگر می شود این حجم انبوه میوه را با کانتینرهای یخچال دار وارد کرد، تمام جاده های و اتوبان های کشور را درنوردید و سر از شبکه وسیع توزیع درآورد و تازه بعد از قرار گرفتن میوه ها در ویترین میوه فروشی ها، مسؤولان خبردار بشوند که ای دل غافل، میوه قاجاق آورده اند! مردم و شعور مردم را چه فرض کرده اند؟!
بنابراین به جای این که در داخل بازار دنبال میوه فروش ها بگردند یا وزیر کشاورزی در صدد تشکیل ستاد پایش در وزارتخانه اش باشند، کافی است فقط حواس شان به گمرکات کشور که در اختیار دولت هستند باشد چرا که "شترسواری دولّا دولّا نمی شه". همه باید در این باره پاسخگو باشند و در رأس شان گمرک باید توضیح دهد که این همه میوه چطور از جلوی چشمان آنها رد می شود؟!
در پایان، بی مناسبت نیست سخنان رهبری در این باره را مرور کنیم و مسؤولان را به اقدام و عمل در این خصوص دعوت کنیم چرا که وارد کردن میوه های خارجی، آن هم در حالی که در مشابهش در کشور با حجم انبوه تولید می شود، جنایت در حق کشاورزان ایرانی است:
«کشور با این عظمت انسان خجالت می‌کشد که میوه خارجی وارد می‌شود. پرتقال و سیب ایرانی روی درخت مانده، آنوقت پرتقال خارجی وارد می‌کنند. منابع را به سمت تولید هدایت کنید نه واردات...
من باز هم تأکید می‌کنم. حالا شما می‌گویید ما جلوی واردات را گرفتیم امّا میوه‌هایی در بازار هست که [وارداتی است]. آخر ایران برود از کجا میوه بیاورد که بهتر از میوه‌ی ما باشد؟ یک وقتی زمان ریاست جمهوری ما، یک نفری از یک کشور عربی -اسم نمی‌آورم- آمده بود، سوغاتی برای من یک جعبه خیلی قشنگ، خرما آورده بود. گفتم مصداق واقعیِ زیره به کرمان بردن این است. ما این‌همه خرما داریم -این خرمای مضافتی، این خرماهای گوناگون جنوب کشور؛ چه در استان فارس، چه در خوزستان، چه در بلوچستان- آنوقت حالا برای ما خرما آورده‌اند؛ منتها در بسته‌بندی. من آنوقت همان هدیه را بردم در دولت، گفتم این خرما را مقایسه کنید با خرماهای ما! خرماهای ما بهتر از این هستند امّا این بسته‌بندی چقدر قشنگ است. آن‌وقت‌ها خرماهای ما در آن کیسه‌های فلان‌جور، با لگد توی حصیر می کردند، سرش را می‌بستند و عرضه می‌کردند! حالا البتّه یک خرده بهتر شده. به‌هرحال واردات میوه، واردات بی‌رویّه است.»