«هاوارد استوفر» مامور پیشین سرویس خارجی ایالات متحده در وزارت خارجه این کشور و معاون اجرایی در شورای امنیت سازمان ملل است. او همچنین استاد امنیت ملی دانشگاه نیوهیون است.
به گزارش آفتاب صبح و به نقل از خبرنگار ایلنا، هاوارد استوفر با اشاره به دیدار تاریخی میان «کیم جونگ‌اون» رهبر کره شمالی و «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا، در سنگاپور درباره چرخش ناگهانی طرف‌های مذاکره‌کننده و تصمیم برای برگزاری این نشست تاریخ‌ساز به ایلنا گفت: سال گذشته میلادی، آمریکا و کره شمالی در جهت جنگ‌افروزی در شبه‌جزیره کره و نتایج غیرقابل‌تصوری که این درگیری می‌توانست به بار بیاورد حرکت کردند، به‌ویژه در مورد به‌کارگیری تسلیحات هسته‌ای. اما سئول اقدامی مثبت انجام داد و از کره شمالی دعوت کرد تا در المپیک زمستانی، همراه با هیئت ورزشی کره جنوبی، شرکت کند. کیم جونگ‌اون به این درخواست پاسخ مثبت داد و هیئتی بلندپایه از جمله خواهرش را به این مسابقات فرستاد. از این هیئت به‌گرمی استقبال شد و این فرصتی را برای گفت‌وگو میان رهبر کره شمالی و «مون جائه-این» رئیس‌جمهوری کره جنوبی، فراهم آورد. این حرکت کره جنوبی در ماه فوریه به دیدار تاریخی ماه آوریل و بیانیه مشترک دو کره درباره خلع تسلیحات هسته‌ای انجامید و در پی این وقایع بود که ترامپ توانست با کیم جونگ‌اون دیدار کند.
مامور پیشین سرویس خارجی ایالات متحده در وزارت خارجه، با اشاره به موضع کره جنوبی و همچنین دیگر همسایگان کره شمالی در خصوص مسائل امنیتی و همچنین موضع چین در حوزه مسائل اقتصادی در این زمینه، گفت: تلاش برای رسیدن به صلح در شبه‌جزیره کره منوط به شکست یک طرف و برد طرف دیگر نیست. کره جنوبی در تلاش است تا تهدید هسته‌ای کره‌شمالی را از سر خود بردارد و در نهایت از توانایی موشکی و توپخانه‌ای پیونگ‌یانگ در مرز‌های شمالی‌اش بکاهد. رسیدن به این اهداف سال‌ها زمان می‌برد.
اما در مورد چین باید گفت که این نخستین قدم در سفری طول‌ودراز است. چین در پی آن است که همسایه‌ای باثبات در شمال داشته باشد و بتواند با کشوری روابط تجاری برقرار کند که برای پکن تهدید نظامی تلقی نشود. امری که البته به معنای کاستن و نابودی توان هسته‌ای کره شمالی است. اگر نتیجه گفت‌وگوها به کاهش حضور نظامی ایالات متحده در کره جنوبی بینجامد، چین از این امر به‌شدت حمایت می‌کند.
استاد مطالعات امنیت ملی در دانشگاه نیوهیون در پاسخ به میزان عملی بودن فرآیند خلع سلاح هسته‌ای پیونگ‌یانگ و نقشی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باید در این رابطه بازی کند، گفت: هرگونه توافق درباره کاهش یا خلع کامل تسلیحات هسته‌ای باید به تایید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برسد. این فرآیند مشابه سازوکاری خواهد بود که اتحاد جماهیر شوروی برای کاستن از تسلیحات هسته‌ای خود پی گرفت. این فرآیند پیچیده است و به تخصص زیادی نیاز دارد و چنانچه در مسیر درست قرار بگیرد، ماه‌ها و سال‌ها به طول خواهد انجامید و به تیمی مجهز از سازمان ملل متحد و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیاز خواهد بود تا راستی و تحقق تمام‌وکمال آن را تضمین کند. این بهایی است که اعضای سازمان ملل متحد با خرسندی آن را خواهند پرداخت تا جهان قدمی دیگر به پاکسازی تمام‌وکمال از تسلیحات اتمی نزدیک شود.
این نویسنده و تحلیل‌گر سیاسی درباره تاثیر خروج آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران بر روند مذاکرات پیش رو با پیونگ‌یانگ گفت: ممکن است خروج اخیر آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران بر روند مذاکرات با پیونگ‌یانگ تاثیرگذار باشد، اما ایالات متحده و کره‌شمالی بر قدم‌هایی ملموس برای پیش‌برد گفت‌وگوها انگشت خواهند گذارد.
مورد ایران چندان شباهتی به کره شمالی ندارد، چراکه پیونگ‌یانگ برخلاف تهران، به تسلیحات اتمی دست یافته است و امکانات بسیاری برای تولید شکافت هسته‌ای و تولید بمب‌های بیشتر در اختیار دارد. فرآیند خلع تسلیحات هسته‌ای کره شمالی بسیار پیچیده‌تر و دشوارتر از سازوکارهایی است که در مورد توانایی هسته‌ای ایران مطرح شده است. بنابراین اقدام واشنگتن در مورد نقض تعهد برجام چندان موضوعیتی برای کره شمالی ندارد. البته باید دید که آیا کره شمالی می‌تواند به خواسته‌های خود برسد یا نه. این خواسته‌ها هم البته چیزی نیستند جز برداشته شدن تحریم‌های آمریکا و سازمان ملل، سرمایه‌گذاری کشورهای غربی در این کشور و کاسته شدن از شمار نیروهای آمریکایی در کره جنوبی و توقف رزمایش‌های نظامی واشنگتن و سئول در منطقه.
رهبر کره شمالی با دیدار با رئیس‌جمهوری آمریکا توانست قدمی مهم در مسیر به رسمیت شناخته شدن از سوی جامعه بین‌الملل و تجارت با سراسر دنیا بردارد.
هاوارد استوفر با اشاره به وقایع روزهای گذشته در سنگاپور گفت: نشست سنگاپور قدمی تاریخی و نمادین بود. این دیدار اعتبار بسیاری به دونالد ترامپ بخشید، چراکه به سال‌ها تلاش شکست‌خورده برای گفت‌وگو با کره شمالی پایان داد. بیانیه مشترک دو کشور قدمی مثبت بود، اما نقاط ضعف بسیاری دارد. قدم بعدی چگونگی اجرای توافق‌نامه است که البته کار چندان آسانی هم نیست. اگر از تنش‌ها در شبه‌جزیره کره کاسته شود و بتوان بر ۷۰ سال تهدیدی که بر جهان سایه انداخته فائق آمد، پیروزی بزرگی برای جامعه جهانی خواهد بود. این چه‌بسا بتواند راهی باشد برای صلح در خاورمیانه و احترام به حقوق بشر و قانون.
گفت‌وگو: کامران برادران