نمی‌شود توقع توسعه در گردشگری داشت، آنوقت سیستم حمل‌و‌نقل را به صورت سنتی به وسیله حیوانات و کالسکه انجام داد. نمی‌شود توقع کسب درآمد از ترانزیت داشت، آنوقت به سیستم جاده‌ای کشور، بزرگراه‌ها، شبکه ریلی و ... توجه نداشت، نمی‌شود توقع گسترش اقتصاد مبتنی بر گردشگری داشت، آنوقت راه نداشت، جاده نداشت، امکان تردد با آرامش اعصاب نداشت!
اگر قرار است جاده برگشت گنجنامه ساخته نشود، نباید ماشین هم بیشتر از این تولید شود، بنابراین ایران خودرو و سایپا هم باید رویه‌ی دیگری را پی بگیرند. اگر قرار است جاده برگشت گنجنامه ساخته نشود، باید شبکه حمل‌و‌نقل عمومی همدان اینقدر گسترده و با خدمات ویژه باشد که گردشگر و بومی‌های شهر و استان با خیال آسوده با آن (در همه‌ی زمان‌ها) تردد کند و اتفاقا خط ویژه هم داشته باشد. اگر قرار بود راه برگشت از گنجنامه اجرا نشود، نباید اینقدر امکانات رفاهی به باغات داخل مسیر داده می‌شد که همه به صورت بی‌رویه ساخت و ساز کنند و باغ‌ها را مکان مناسبی برای زندگی دائم کنند و به مسیر گنجنامه را به بخشی از شهر بدل کنند و به ترافیک بیافزایند.
اگر قرار بود مسیر برگشت گنجنامه ساخته نشود، اساساً نباید اجازه گسترش گنجنامه را به عنوان یک محوطه گردشگری می‌دادند، به علاوه اینکه باید برای دیدن کتیبه‌های گنجنامه هم نوبت‌بندی می‌کردند و گردشگران را بر اساس نوبت از مسیر بلوار ارم یا عباس‌آباد راهی گنجنامه می‌کردند!
نمی‌شود همه‌ی مجوزها را بدهند، باغ‌ها را در دو طرف جاده مرکز اقامت خانواده بکنند، امکانات مناسب به ساکنان بدهند، آنوقت که می‌خواهند در زمان‌های گردشگرپذیری همدان تردد کنند، ساعت‌ها در ترافیک بمانند.
چرا باید گردشگری که با علاقه وارد همدان می‌شود، ساعت‌ها در ترافیک مسیر گنجنامه بماند و از این که مقصد گنجنامه را برای دیدن انتخاب کرده پشیمان شود! آیا در مسیر گنجنامه راهی برای تعریض جاده وجود دارد؟ آیا باغات حاضر می‌شوند عقب بنشینند؟ اگر هم برخی‌های‌شان با گرفتن برخی امتیازات قانونی حاضر به این کار شوند آیا اساسا این کار عملی است؟ نقشه‌ی راه دوم و سوم و ... نهادهای متولی تردد و ترافیک در همدان، در صورت نساختن و عدم احداث جاده برگشت گنجنامه چیست؟
موضوعاتی چون آلودگی هوا، به هم خوردن بافت گیاهی، سرریز ترافیک به بلوار ارم، جلوگیری از تنفس شهر و ... هیچکدام در برابر ایجاد و ضرورت توسعه و خدمات دلایل قانع کننده‌ای نیست.
در زمان افزایش ترددها در مسیر گنجنامه، ممکن است مشکلاتی هم ایجاد شود، مشکلاتی که نیاز به گروه‌های امدادی داشته باشد؛ از اورژانس تا آتش‌نشانی و ...، چگونه در آن حجم زیاد خودرو، این ماشین‌های امدادی می‌توانند تردد داشته باشند؟
در زمان تصادفات نیز اینگونه است، ماشین‌هایی که به هم برخورد می‌کنند در کجای مسیر می‌توانند بیایستند تا پلیس در مورد آن‌ها موارد قانونی را ثبت و ضبط کند، به علاوه اینکه اکنون خودروها بدون وجود موانع جداکننده‌ی مسیر، دقیقا روبه روی هم حرکت می‌کنند که این خود یکی از بزرگترین موجبات تصادفات است.
با این رویکرد، ساخت مسیر بازگشت گنجنامه به عنوان یک تکلیف برای دولت به حساب می‌آید و در گردشگری همدان هم ضرورتی است که نیاز توسعه گردشگری، آن را طلب می‌کند.
امروز اگر این جاده ساخته نشود، نباید از ساختار گردشگری استان همدان هم توقع توسعه داشت، مشکلات امروز تردد گردشگر در شهر همدان و بازدید از اماکن تاریخی و ... البته فقط محدود به جاده گنجنامه نیست، بلکه در داخل شهر هم امکان تردد سخت، و پیداکردن جای پارک سخت‌تر است. آرامگاه بوعلی‌سینا، آرامگاه باباطاهر، آرامگاه استر و مردخای و ... هیچکدام امکان تردد راحت و پارکنیگ خودرو وجود ندارد، چرا نباید به توسعه‌ی گردشگری نگاهی همراه با جسارت و توسعه داشت.
اگر دهکده تفریحی گنجنامه در استانی غیر از همدان ساخته می‌شد، شاید مدیران و مردم، تلاش می‌کردند خدمات بیشتری به آن مجموعه خصوصی ارائه کنند که اسبابی باشد برای ورود سایر شرکت‌های خصوصی، اما فعلا در همدان، بدون توجه به ضرورت توسعه، هر کار و خدماتی که در دهکده صورت می‌پذیرد، ربطی به محیط زیست و ... می‌دهند و در برابر آن موضع‌گیری می‌کنند، غافل از اینکه توسعه همیشه راه خودش را پیدا کرده و خواهد کرد.