در این مراسم که با حضور دوست‌داران فرهنگ و هنر و پژوهشگران ادبیات کهن ایران برگزار شد، «محمود برآبادی» نویسنده پیشکسوت کودک و نوجوان، «زهره خسروانی»، مولانا پژوه، «پری رضوی» نویسنده، «دکتر لیلا الهیان» عضوهیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و جمعی از علاقمندان شاهنامه برگزار شد؛ درباره نقش حکیم طوس در حفظ ادبیات پارسی گفتگو شد.
محمود برآبادی نویسنده پیشکسوت ادبیات کودک و نوجوان پیش از رونمایی از دو کتاب «سیاوشنامه» و «سهراب‌نامه» ضمن بزرگداشت روز فردوسی، خالق بزرگ شاهنامه، او را پاسدار زبان پارسی و بزرگترین پرچمدار فرهنگ ایرانی دانست. وی ضمن یادآوری ارزش روان‌نویسی و بازنویسی شاهنامه برای مخاطبان معاصر و خلاصه‌گویی شاهنامه به فراخور مشغله افراد در روزگار معاصر افزود: بازآفرینی، بازنویسی و روان‌نویسی شاهنامه برای مخاطبان امروز امری‌ست که با وجود خلق آثار متعدد همچنان مهم و مورد نیاز جامعه است و خوشحالم که امروز شاهد یک تلاش دیگر و خلق تازه ازین منبع سرشار فرهنگ سرزمین‌مان هستم.
در این مراسم پس از رونمایی از این دو کتاب، دکتر لیلا میرزایی نویسنده و پژوهشگر ضمن بیان نکاتی در زمینه شکل گیری ایده خلق این آثار گفت: این آثار بر مبنای بازآفرینی روایت شخصیت‌های تآثیرگذار شاهنامه خلق شده و رویکرد متفاوتی را در زمینه ادبیات برگزیده است. در این مجموعه که امروز دو نسخه نخستین از آن رونمایی شده است؛ رویکرد مبتنی بر روانشناسی شخصیت‌های شاهنامه مد نظر قرار گرفته که در دو اثر اول یعنی «سیاوشنامه» و «سهراب‌نامه» از زاویه دید زنان گوناگون روایت شده است. در این اثر تلاش بر چندصدایی و سپیدخوانی شاهنامه بود و بدین شکل خواننده قدم به دنیای ناظران بر سرگذشت سیاوش و سهراب خواهند گذاشت.
وی ادامه داد: در کتاب «سیاوش نامه»؛ داستان سیاوش از زاویهٔ دید چهار زن روایت شده است؛ که هر یک به نوعی با زندگی سیاوش پیوند داشته و شاهدان عینی دوران‌های مختلف زندگی او به شمار می‌آیند.
این نویسنده در بیان چگونگی بازآفرینی کتاب‌ها عنوان کرد: گرچه اساس داستان‌ها، برگرفته از شاهنامهٔ فردوسی است، اما برداشت‌های شخصی و سپیدخوانی روایت آن را از بازنویسی سادهٔ داستان سیاوش شاهنامه جدا می‌سازد و جذابیت‌های تازه‌ای برای مخاطبان ایجاد می‌کند.
در ادامه این مراسم مینا عبدی، تصویرگر مجموعه «از شاهنامه می‌آیم» درباره رویکرد تصویری شاهنامه گفت: این اثر فاخر که پیش‌ازین خوش اقبال‌ترین اثر ادبیات پارسی نزد تصویرگران ایرانی بوده است، این بار از زاویه ای دیگر و بانگاهی مدرن تصویرگری شده است. زنان به عنوان نمایندگان عناصر اربعه در تصویر حضور دارند و هر یک به میزان تاثیر خود نقشی را پذیرفته‌اند که از آن میان می‌توان به سودابه به عنوان نماد آتش اشاره کرد. به همین دلیل در تصاویر موهای این زن تبدیل به آتشی شده که اسب، به نمادی از سیاوش از میان آن در حال عبور است.
این هنرمند تصویرگر ضمن بیان نگاه مدرن به شاهنامه و زن در دو کتاب «سیاوشنامه» و «سهراب‌نامه» افزود: همان‌گونه که مخاطبان چند زاویه دید همزمان را در نوشته‌ها می‌بینند، تصاویر این همزمانی را که شاخصه‌ی نگارگری ایرانی است، بازگو می‌کنند و ازین رو پیوند میان متن و نوشتار در این دو اثر به وضوح پیداست.
وی همچنین عنوان کرد: تصویر به عنوان یک عنصر جدانشدنی از نوشتار در ادبیات فارسی دوشادوش شعرو نثر، سفیر فرهنگ و تمدن پارسی بوده و ازین رو تلاش شده تا این پیوند چنان حفظ شود که خواننده احساس خویشاوندی بیشتری با متن داشته باشد.
دکتر لیلا میرزایی نویسنده و پژوهشگر حوزه کودک و نوجوان و عضو شورای کتاب کودک و نوجوان، و مدرس دانشگاه است. وی علاوه بر دو کتاب«سیاوشنامه» و «سهراب‌نامه»، از مجموعه کتاب‌های «از شاهنامه می‌آیم» 4 کتاب دیگر را در دست چاپ دارد.
