به گزارش آفتاب صبح و به نقل از نامه نیوز، اصلاح طلبان به دنبال راهکاری مناسب برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم هستند. مهم‌ترین نامزد آنها برای این انتخابات حسن روحانی است اما اصلاح طلبان در اندیشه این هستند که در صورت عدم حضور روحانی در انتخابات سال آینده به هر دلیلی، فرد مناسبی را جایگزین او کنند.
الویری شهردار سابق تهران و از فعالان سیاسی اصلاح طلب درباره همین معنا می‌گوید:« به سه دلیل ما احتمال می دادیم و می دهیم که آقای روحانی را در صحنه انتخابات نداشته باشیم. اول آنکه خودش نیاید، مثلا به او گفته شود آمدنت به مصلحت نیست یا فشارها آنقدر زیاد شود که او بگوید من نیستم. دلیل دوم این که ما در مورد تصمیم شورای نگهبان نمی‌توانیم برآورد روشنی داشته باشیم، وقتی چهار سال پیش می‌بینیم آقای هاشمی رفسنجانی ردصلاحیت می‌شود می‌توانیم احتمال دهیم با دلایلی که اصلا برای ما روشن نیست و نخواهد شد صلاحیت آقای روحانی را هم زیر سوال ببرند. پس با توجه به عملکرد گذشته شورای نگهبان این اتفاق محتمل است. مسئله سوم این است که بنا به دلیلی که الان قابل محاسبه نیست ممکن است فضای کلی جامعه به ضرر آقای روحانی تغییر کند. ما به کرات در کشورهای جهان سوم این اتفاق را دیدیم و نه تنها در کشورهای جهان سوم، بلکه حالا آمریکا هم جلوی چشم ماست. در کشور ما هم ممکن است در آن روز‌های آخر ناگهان یک شایعه معادلات را به هم بزند و آرای اقشار فرودست را به طرف خاصی متمایل کند. به این سه دلیل هست که دوستان ما به صورت جدی به فکر مطرح کردن افرادی هستند که این افراد، نه در عرض آقای روحانی، بلکه در طول ایشان مطرح می‌شوند. به عبارت دیگر اینها مطرح نمی‌شوند که با آقای روحانی رقابت کنند و آرای او را بشکنند. بلکه مطرح می‌شوند که اگر یکی از سه عاملی که اشاره کردم اتفاق افتاد دست ما خالی نباشد.»
به نظر می‌رسد این استراتژی از سوی اصلاح طلبان یک راهبرد درست و صحیح برای خرداد 96 است. تجربه‌های گذشته نشان داده است که برای انتخابات باید همه احتمالات را در نظر گرفت.
به نظر می‌رسد برای این کار در صورت عدم حضور روحانی در انتخابات به هر دلیلی، گزینه‌ای از دولت روحانی می‌تواند جانشین خوبی برای شیخ دیپلمات باشد. به طور مثال جهانگیری و یا زنگنه به عنوان دو مدیری که سال‌ها درعرصه اداره کشور حضور داشته‌اند می‌توانند گزینه‌های مناسبی برای جانشینی حسن روحانی باشند.
کسانی باید پای به این عرصه بگذارند که بتوانند مسیر روحانی را طی کنند. نامزد شدن افرادی مانند عارف که از قدرت چانه زنی و ضربه پذیری کمتری نسبت به دیگر گزینه ها دارد نمی‌تواند به جریان اصلاحات کمک کند. عارف در مجلس دهم نشان داد چندان مرد میدان سیاست نیست و نمی‌شود بر روی او به عنوان یک رهبر تمام عیار حساب کرد.
بازهم باید تکرار کنیم این احتمال در صورت عدم حضور روحانی در انتخابات است. قطعا با وضعیتی که برای برجام پیش آمده است. روحانی بهترین گزینه برای ریاست جمهوری است. کسی که می‌تواند مسیر طی شده بعد از برجام را با کمک دوستانش طی کند.
انتظار مردم از حسن روحانی نیز این است که به عنوان نامزد انتخابات وارد صحنه شود و از دستاوردهای دولت خود در برابر رقبا دفاع کند.